“Onze bewoners weten als geen ander wat het is om afgezonderd te zijn en geen bezoek te mogen ontvangen van dierbaren. Bezoek van buiten is momenteel namelijk niet welkom binnen de gevangenismuren. Het feit dat de partner, eventuele kinderen, familie en vrienden niet op bezoek kunnen komen, is een groot gemis voor de gedetineerden. De herkenning van situaties hebben ze in mooie persoonlijke teksten op de kaarten verwoord. De gedetineerden zitten dan wel vast, ze kunnen natuurlijk wel het nieuws volgen en weten wat er in de samenleving speelt. Ze leven mee. Vooral met ouderen en mensen in verpleeghuizen, die nu als het ware ook opgesloten zitten.”
“Inmiddels zijn er al de nodige kaarten afgegeven bij verschillende verpleeghuizen, waar ze in dank zijn aanvaard. De mannen en vrouwen die bij ons vast zitten, hebben iets gedaan wat niet mag en zitten daarvoor een straf uit. We bereiden ze in de PI bovendien voor op een geslaagde terugkeer in de maatschappij. Het zou mooi zijn wanneer iemand na zijn of haar veroordeling en straf als hernieuwd aan de samenleving mag deelnemen. Een nieuwe kans krijgt. De straf als vergelding is dan afgerond, laat de straf dan ook een middel tot verzoening en herstel zijn.”
De huidige omstandigheden leert gedetineerden dat na een periode van veroordeling en straf er een schone lei op hen wacht. “Mensen ervaren dat ze gezien worden en dat anderen aan hen denken. Dat geeft hoop op een samenleving waaraan ze straks mogen deelnemen en geloof in een nieuwe kans. Ik zie dat onze bewoners zelf initiatief nemen wat een geweldige ontwikkeling is”.